Elektro Gitar İncelemesi: Gibson Les Paul Studio

Les Paul sever bir kişiyseniz siz de benim kadar heyecanlanmışsınızdır!  Ne de olsa elimizdeki Amerikan yapımı halis muhlis bir Gibson gitar.

Gibson kalitesini ucuz bir fiyatla sunan ve size bir kol ya da bacağa mal olmayan, müzisyen dostu, ekonomik Studio modelleri üretilmeye başlayalı 25 yıl olmuş. Nitekim bendeniz de 90’lı yılların ortalarında havayollarında çalışan bir arkadaşım sayesinde bir Gibson Les Paul Studio’ya sahip olmuştum.  New York’taki Sam Ash mağazasından alınan bu gitar Wine Red (şarap kırmızısı) renginde ve krom aksama sahipti.  Daha sonra hayat mücadelesi içerisinde bir yerlerde, bir zamanda, bir şekilde yollarımız ayrıldı kendisiyle.  Les Paul Studio’ya bir inceleme yazısı yazmak vesilesiyle geçici olarak sahip olmak bile, eski sevgiliyle bir araya gelmek kadar nefes kesici.

Elimizdeki gitar Gibson Les Paul Studio Satin modeli, Worn Cherry (eskitilmiş kiraz) rengi. Tipik bir Les Paul formatında: Çift humbucker manyetikli, GibsonLesPaulStudio1‘geçme’ sap, maun gövde, akçaağaç gövde kaplaması, gül ağacı tuşe, iki volüm/iki ton kontrolü ve üç yollu manyetik seçici. Ve o güzel seksi kıvrımlar!…

Manyetikler Gibson’un kendi üretimi Burstbucker Pro ve alışkın olduğum Gibson 498’leri aratmıyorlar. Tuş radius’u 12″, ki bu da tuş profilinin oldukça düz ve modern bir yapıda olduğunu gösteriyor. Yine maundan olan sap profili ise 50’s Style, yani etine dolgun, ele oturan kolay kavranabilen bir formda.

Aynı modelin Satin Fireburst, Satin Yellow, Worn Brown, Blue Satin, Ebony Satin gibi diğer renkleri de var. Tel boyu uzunluğu ise tipik olarak 24,75 inç. Strat’lara göre 0,75 inç daha kısa olan tel boyunun karakteristik Les Paul tonları için kritik önemde olduğunu bilmelisiniz.

12. perde itibarıyle yükseklik, kalın tellerde 2mm, ince tellerde ise 1mm civarında idi. Benim alışkanlığıma göre bir miktar yüksek olsa da pek çok insan için düşük ve rahat sayılabilecek bir ayar. Aşırı pimpirikli bir insanım netekim! Tel yüksekliğini düşürmeyip olduğu gibi bırakarak kayıda girdim ve özellikle double bend’lerde biraz zorlandım. Bu tel yüksekliğinde, tuşun çeşitli bölgelerinde bazı perde çarpmaları mevcut idi. Bunlardan bazıları entonasyon sorunlarına da sebep olabiliyordu. Nitekim temiz tonlarla yaptığım ikinci kayıtta kalın E telinde 2. perdede bastığım Fa Diyez notasının biraz akortsuz duyulması bundandır.  Klavyedeki bu tür perde pürüzlerinin ve lokal entonasyon sorunlarının bundan çok daha pahalı gitarlarda bile mevcut olduğunu, satış fiyatı 1000 doların altındaki gitarların bunlarla dolu olduğunu da not edelim. Aldıktan sonra güvenilir bir luthier’e kısa bir ziyaret her zaman gerekli diye düşünmüşümdür. Nitekim elimizdeki enstruman insan yapımı organik bir alet ve kilometrelerce öteden, okyanuslar aşarak, aşırı ısı ve nem değişikliklerine maruz kalarak gelmiş, bize ulaşmış.

Gibson Les Paul’lerin o güzel tonlarını veren maun ağacı ve üzerindeki maple kaplama.  Bazı ucuz modellerde maliyetleri düşürmek adına maple kaplama kullanılmayabiliyor ama burada atlanmamış. Akçaağaç kaplamanın, maun ağacından gelen, mat ve koyu olan tonu parlatmak gibi kritik bir fonksiyonu olduğunu aklınızdan çıkarmayınız. Mauna göre daha güzel bir görünümü olduğu da kesin.  Gerçi burada ‘flame’ maple gibi gösterişli bir tür kullanılmamış ama tona parlaklık katma, o tipik pırıl pırıl Les Paul tonunu yakalama işlevini gayet güzel yerine getiriyor. Binding (gövdeyi ve/veya sapı çevreleyen plastik kenar şeridi) olmaması da maliyet düşürücü bir diğer etken. Sınırlı bir bütçeyle ilk Gibson Les Paul’ünü alacaklar endişelenmesin, binding’in tona etkisi yok, görselliğe katkısı var ve vuruk/çarpmalara karşı bir miktar koruma sağlıyor, o kadar.  Geleneksel konstrüksiyondan bir diğer farklılaşma da ‘tone chambers’ denen, kapağın altında, gövde üzerinde Gibson’un kendi deyimiyle kritik noktalarda yer alan kanallar, oyuklar. Son yıllarda popüler olan bu yöntemde, gövde üzerinde ince kanallar açıp hem rezonansı arttırıyor hem de gitarın ağırlığını hatırı sayılır bir miktarda azaltıyorlar. Bilmeyenler için, maun çok ağır bir ağaç; les paul’ler de bu yüzden leş gibi ağır gitarlardır!

Gitarın tonunu çok beğendim. Çok alışkın olduğun eski bir dostla yıllar sonra tekrar bir araya gelmek gibiydi. Manyetik seçici, sap veya orta pozisyondayken pırıl pırıl parlayan, zil gibi çınlayan tizler, dolu dolu gelen altlarla, nerede duysam tanıyacağım tipik Gibson Les Paul clean tonları… Overdrive’a basın ve sap manyetiğinde eskilerin ‘woman tone’ dedikleri, kemanı andıran, sustain’li, krema gibi pürüssüz solo gitar tonları… Bakınız: Guns’n Roses-Sweet Child of Mine parçasının ara soloları… Bütün gitarlarda olduğu gibi Gibson Les Paul Studio’da da ‘clean’ tonlarda eşik humbucker manyetiği fazlaca ‘cırlak’ tınlayacağından, tercih etmezsiniz ama distortion’lu tonlar bu manyetiğin esas kullanım alanı. Rock’ın tarihini yazan ısırgan, hırıltılı, şişman tonlar…

Çift humbucker’lı Les Paul tipi gitar meraklısı bir insan olarak, bu gitarı elimde bulunan Yamaha AES 920 ve Gibson 498 manyetiklerle modifiyeli Cort M600 gitarlarımla kıyasladım. Tonlar özellikle Yamaha’yla birbirine çok benzese de Gibson Les Paul Studio Satin‘de kelimelerle tarif etmenin pek mümkün olmadığı ayrı bir lezzet var. Ne de olsa orijinali bu…

• Tartışmasız Gibson Kalitesi
• Katıksız Les Paul Tonu
• Fiyatı

Sevmediklerim:

• Bazı Perdelerde Çarpma Var
• Ufak Tefek Entonasyon Sorunları Var